1979 / Fatos Lubonja para hetuesit: Kampet tuaja...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 14 tetor 20 Fatos Lubonja vuante dënimin për agjitacion e propagandë qysh nga data 25.7.1974. Ai u arrestua më 23.2.1979 së bashku me të dënuar të...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 14 tetor 20 Fatos Lubonja vuante dënimin për agjitacion e propagandë qysh nga data 25.7.1974. Ai u arrestua më 23.2.1979 së bashku me të dënuar të...
Nga Alma Liço | Facebook, 29 gusht 20 Urreva diellin. E si të mos e urreja. Ishte aq përvëlues në vapën e verës, teksa futesha në serën e nxehte të...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 12 gusht 20 Në praktikën e Presidiumit të Kuvendit Popullor të shqyrtimit të faljes së jetës, vihet re se Havzi Nela nuk ka bërë...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 11 gusht 20 Përdorja e një emri të rremë ishte një zakon që komunistët e kishin marrë qysh në vitet ’30, në kuadër të...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 11 gusht 20 Për të parë se si është vepruar nga Presidiumi i Kuvendit Popullor në rastin e Havzi Nelës, mjafton të shohim rastin...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 10 gusht 20 Pasi Presidiumi i Kuvendit Popullor refuzoi t’i falë jetën, nisi praktika e ekzekutimit. Këtë kohë, praktika nuk përgatitej nga hetuesia pasi ajo...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 9 gusht 20 Pas daljes nga burgu i parë në vitin 1986, Havzi Nela nuk qëndroi shumë kohë i lirë. Komisioni Qendror i Internimit e Dëbimit,...
By Jonila Godole | Exit.al, 27 July 20 The children of dictators do not have it easy. They carry on their backs the arsenal of crimes committed by their parents;...
Nga Frank Shkreli* | Telegraf, 17 korrik 20 Shtjefën Kurti, (24 dhjetor 1898–20 tetor 1971), ishte një prift katolik shqiptar, i ekzekutuar nga regjimi komunist i Enver Hoxhës, gjatë një...
Nga Uran Butka | Panorama, 14 korrik 20 Sami Dangëllia është një nga figurat e shquara të kombëtarizimit shqiptar dhe të qëndresës në burgjet e diktaturës komuniste, ku vuajti plot 43...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 12 korrik 20 Sikur të jetonte, sot, më 13 korrik 1920 do festohej 100-vjetori i lindjes së tij. Sami Dangëllia është shembull botëror i vuajtjes...
Nga Kastriot Dervishi | Gazeta 55, 10 korrik 20 Martin Camaj u arrestua më 5.5.1948. Akuzohej si bashkëpunëtor i Gjon Lulash Destanishtës. Pesë ditë më vonë, iu zhvillua një proces hetimor...
Nga kujtimet e Bim Dakli.
Më ftoi t’i ulesha afër. Ishim në javët e para të 1944. Situata politike lokale dhe lufta partizane aktive dhe e qëndrueshme bënin që të ndjeheshin efektet e tyre të rrezikshme. Folëm edhe për të ardhmen, ndoshta më kishte ftuar t’i ulesha afër për të më folur pikërisht për këtë temë. Dhe, pak a shumë, më tha: “Ju, fëmijët tanë, doni një regjim komunist dhe unë mendoj se ju nuk e kuptoni që mirëqënien që ju gëzoni sot nuk do ta keni më nesër. Sa keq ! E them për ju, meqenëse ne, prindërit tuaj, jemi mësuar të jetojmë edhe me bukë e djathë”. Gabonte.
Pak muaj më pas e lashë Shqipërinë, për tu kthyer pas pothuajse gjysëm shekulli, kur në 1991 regjimi komunist nuk ishte më. Por atëherë, gjashtë muaj pas nisjes sime, komunistët e morën faktikisht pushtetin.
Pas dy apo tre vitesh arrestuan Sulën, mendoj sepse refuzonte të paguante taksën shumë të lartë që i kishin vënë. U orvatën t’a bindnin me të mira, por më kot. Detyruan djalin që ta bindte, por ka të ngjarë që refuzimi qe akoma më i prerë, dhe më i ashpër.
Duke menduar që kishte shumë flori të fshehur në shtëpi (dhe mbase nuk gabonin) shkuan t‘ia kërkojnë me mjete të ndryshme. Bile gërmuan në oborr e në kopësht, por asgjë ! Atëherë kaluan në metoda më “bindëse”, të një dhune që sa vinte e rritej. Edhe kështu nuk arritën ta nxjerrin nga heshtja e ti prej graniti.
Të nevrikosur dhe të egërsuar, të sigurtë që duke vazhduar ta torturojnë me çdo mjet do kishte qenë një humbje kohe, dhe në bazë të eksperiencës, e dinin që nuk do kishin asnjë ndëshkim për veprat e tyre kriminale, vendosën t’i jipnin fund duke i futur një gozhdë të madhe në “kokën e tij mushkë”.
Kështu e panë të vdekur disa nga të afërmit e tij. Dhe nuk kishte asgjë për tu habitur nëse nuk ishin shqetësuar që t’ia hiqnin: të terrorizonin njerëzit që do ta shihnin kishte si qëllim të bindnin me dhunën e tyre ata dhe këdo tjetër me të cilin mund të flisnin.