4 shkurt 1944

Masakra e 4 shkurtit 1944 në Tiranë ishte një operacion kundëraksion i autoriteteve shtetërore të Mbretërisë Shqiptare si përgjigje e atentatit që i kishin bërë komunistët ministrit Xhafer Deva.
Historiografia komuniste llogariste 86 të vrarë, ndërsa në procesverbalet e kohës numëroheshin 12 të tillë.

6 shkurt 1967

Enver Hoxha mban fjalimin propagandistik “Revolucionarizimi i mëtejshëm i partisë dhe pushtetit”. Fjalimi i tij vuri në lëvizje “masat e gjera popullore, nxënës, punëtorë e kooperativistë” të finalizonin luftën kundër klerit me aksionin e mbylljes dhe shkatërrimit të mbi 2 mijë objekteve të kultit.

10 shkurt 1974

10 shkurt 1974. Dom Mikel Beltoja pushkatohet si kleriku i fundit nga diktatura komuniste.

11 shkurt 1933

Greva e parë në Shqipëri, e organizuar nga sindikata e punëtorëve të nxjerrjes së naftës në Kuçovë, kundër shoqërisë italiane AIPA që e kishte nisur shfrytëzimin e naftës qysh nga viti 1928, kur u shpua pusi i parë i naftës.

15 shkurt 1967

Fillon vendosja e fletë rrufeve në objektet e kultit në të gjithë Shqipërinë. Kjo nismë filloi në qytetin e Shkodrës e më pas vazhdoi në të gjitha qytetet e Shqipërisë.

17 shkurt 2008

Shpallja e pavarësisë së Kosovës më 17 shkurt 2008 ishte kurorëzimi i një përpjekjeje të gjatë e të mundimshme kombëtare, i luftës liridashëse të popullit shqiptar të Kosovës, i ndërhyrjes çlirimtare të NATO-s kundër spastrimit etnik nga ushtria serbe e Millosheviçit. Pas përfundimit të luftës dhe vendosjes së trupave ndërkombëtare, në nëntor 2005 nisi zyrtarisht procesi për statusin përfundimtar të Kosovës që u kurorëzua me Deklaratën e Pavarësisë të miratuar nga Kuvendi i Kosovës.

18 shkurt 2006

U nënshkrua Marrëveshja e Stabilizim-Asocimit mes Shqipërisë dhe Bashkimit Europian (MSA). Me nënshkrimin e kësaj marrëveshjeje dhe marrjen e statusit kandidat potencial për anëtarësimin në BE, perspektiva evropiane e Shqipërisë është e pakthyeshme.

20 shkurt 1946

Ekzekutohen me vdekje (pushkatim) nën akuzat “kriminelë lufte” dhe “armiq të popullit”, Atë Anton Harapi, Maliq bej Bushati dhe Lef Nosi. Gjyqi kundër tyre u zhvillua në godinën e Teatrit Kombëtar, godinë e cila u shemb në vitin 2020.

20 shkurt 1991

Rrëzohet nga qytetarët protestues të Tiranës përmendorja e diktatorit Hoxha në sheshin “Skënderbej”, pas përleshjeve me ushtrinë dhe policinë e shtetit, duke shënuar kështu simbolikisht rënien e regjimit gjysmëshekullor komunist dhe rënien e kultit të diktatorit.

20 shkurt 2021

Në 30-vjetorin e rrëzimit të statujës së diktatorit Enver Hoxha, nuk u mbajt asnjë ceremoni zyrtare shtetërore në përkujtim të ditës që shënoi thyerjen e frikës dhe goditjen përfundimtare të regjimit. Të vetmet aktivitete u zhvilluan në kuadër të aktivitetit “DITËT E KUJTESËS” të organizuara nga Instituti për Demokraci, Media dhe Kulturë dhe Fondacioni Konrad Adenauer. Data 20 shkurt është përcaktuar si Dita e Përkujtimit të Viktimave të regjimit komunist në Shqipëri, për të nderuar mijëra të vrarë, të burgosur dhe të internuar.

21 shkurt 1922

Opozitarizmi i parë politik në parlamentarizmin shqiptar nis me deklaratën e 21 shkurtit 1922, nënshkruar nga Fan Noli, deputet i “Vatrës” dhe Kristo Kirka e Loni Kristo, deputetë të Korçës (që bënin pjesë në Partinë Popullore të kryesuar nga Fan Noli). Këta deputetë dhe disa të tjerë si Luigj Gurakuqi, Stavro Vinjahu, Bahri Omari, Shefqet Daiu etj. u shkëputën nga Partia Popullore që kishte fituar zgjedhjet dhe krijuan opozitën demokratike kundër qeverisjes së Xh. Ypit, A. Zogut etj. Debatet parlamentare të kësaj kohe janë nga më demokratiket në Shqipëri dhe periudha 1920-1924 më e shënjuara në historinë e parlamentarizmit shqiptar.

25 shkurt 1942

Themelohet si gazetë klandestine e forcave partizane “Zëri i Popullit”. Në vitin 1944 kjo gazetë kthehet në organin propagandistik zyrtar të Partisë Komuniste të Shqipërisë, rol të cilin e mbajti deri në vitin 1991. Pas këtij viti ishte organi zyrtar i Partisë Socialiste të Shqipërisë. Redaktorët kryesorë ndër vite të kësaj gazete ishin: Enver Hoxha, Marash Hajati, Namik Dokle, Erion Braçe etj.

26 shkurt 1951

Në mesnatën e 26 shkurtit 1951 u pushkatuan pa gjyq dhe pa faj 22 intelektualë të shquar të Tiranës dhe të Shqipërisë, me vendim të Byrosë Politike të KQ të PPSH, me pretekstin e të ashtuquajturës “Bomba sovjetike”, një sasie vogël dinamiti hedhur në oborrin e Ambasadës Sovjetike në Tiranë. Propaganda fajësoi për këtë organizatën antisovjetike, por që s’kishte asnjë lidhje me të pushkatuarit. Njëzet e dy intelektualët e pafajshëm, mes tyre dhe Sabiha Kasimati, shkencëtarja e parë shqiptare, u ekzekutuan në breg të lumit Erzen, ku u groposën në errësirë dhe fshehtësi në një varr të përbashkët. Familjet e tyre u internuan në kampet e përqendrimit të Tepelenës, Vlorës etj.

27 shkurt 1950

Presidiumi i Kuvendit Popullor nxori vendimin për bllokimin e të gjithë librave të botuar apo të hyrë në Shqipëri përpara 29 nëntorit të vitit 1944. Bashkë me ndalimin e botimeve të komuniteteve fetare të vitit 1944-45, kjo nismë përbënte kulmin e censurës dhe manipulimit politiko-kulturor në Shqipërinë komuniste.

27 shkurt 1967

Si pasojë e fjalimit të E. Hoxhës më 27 shkurt, dhe letrës sekrete të tij, ku jepte orientime për luftën e pamëshirshme kundër fesë, nisi fushata dhe lufta e hapur kundër besimeve fetare, kundër klerit dhe institucioneve fetare, e kamufluar si “nisma revolucionare e rinisë”. U mbyllën dhe u shkatërruan 2 169 objekte fetare, u dhunuan e u burgosën klerikët, liria e besimit dhe Shqipëria u shpall nga regjimi si i vetmi vend ateist në botë. Objekti i parë i cili u shkatërrua ishte Manastiri i Shën Vlashit në Durrës. Me radhë filluan të shkatërroheshin shumë xhami, teqe dhe kisha në të gjithë Shqipërinë. Pas kësaj, me një dekret të Presidiumit të qeverisë u konfiskuan të gjithë pasuritë e komuniteteve fetare. Objektet e kultit, pasuritë e tjera dhe llogaritë bankare u konfiskuan nga shteti. “Gjendja e arkave dhe llogarive rrjedhëse të të gjitha institucioneve fetare deri në fund të muajit mars të vitit 1967 ishte 1 959 307 (lekë të reja). Krahas kësaj ato posedonin edhe bagëti, vreshta, ullinj, bahçe etj. ndërsa përllogaritet që kjo pasuri (përveç asaj në llogaritë bankare, arrinte deri në 6 milionë lekë të reja, nga ku 2 150 000 lekë, i përkisnin vetëm teqeve bektashiane.